
22938 podróżnych przeczytało
Cezar August (27 p.n.e. – 14 n.e.) był pierwszym cesarzem Imperium Rzymskiego. Urodził się jako Gajusz Oktawiusz Thurinus 23 września 63 roku p.n.e., a w 44 roku p.n.e. został adoptowany przez swojego stryjecznego dziadka, Gajusza Juliusza Cezara. W wyniku adopcji przyjął imię Gajusz Juliusz Cezar. Następnie, w 27 roku p.n.e., Senat nadał mu honorowy tytuł Augustus, co oznacza „czcigodny”, dlatego znany jest jako Gajusz Juliusz Cezar August.
Mimo licznych imion, najczęściej nazywany jest Oktawiuszem w okresie od 63 do 44 roku p.n.e., Oktawianem między 44 a 27 rokiem p.n.e., a Augustem od 27 roku p.n.e. aż do swojej śmierci w 14 roku n.e.
Contents
ToggleCesarz August, założyciel Cesarstwa Rzymskiego, pozostaje ikoną historii. Od wczesnych lat jako Oktawian po trwały wpływ jako twórca Pax Romana — jego życie i dziedzictwo nie przestają fascynować. W tej części odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania dotyczące jego przywództwa, strategii politycznych i życia prywatnego. Sprawdź swoją wiedzę o cesarzu Auguście i poznaj szczegóły, które uczyniły go jednym z najbardziej przełomowych władców w historii.
Po zabójstwie ojczyma Oktawiana, Gajusza Juliusza Cezara, w marcu 44 roku p.n.e., przyszły cesarz zawarł sojusz z bliskim przyjacielem i krewnym Cezara, Markiem Antoniuszem. Do ich porozumienia dołączył również inny stronniki Cezara – Marek Emiliusz Lepidus, co doprowadziło do powstania Drugiego Triumwiratu w październiku 43 roku p.n.e.
Pierwszym celem nowego sojuszu było wyeliminowanie wszystkich przeciwników politycznych i zwolenników zabójców Cezara. Nie jest jasne, który z trójki triumwirów odpowiadał za rozlew krwi – niektórzy pisarze i historycy uważają Oktawiana za niewinnego, inni za głównego inicjatora czystek. Po osiągnięciu pierwszego celu, Triumwirat skupił się na zabójcach Cezara. W bitwie pod Filippi w 42 roku p.n.e. armia Brutusa i Kasjusza została pokonana przez siły Triumwiratu, co zmusiło obu przywódców do popełnienia samobójstwa.
Oktawian i Lepidus zaatakowali Sekstusa Pompejusza (syna Pompejusza, głównego rywala Cezara), by przejąć władzę nad Rzymem przy wsparciu Antoniusza z Egiptu
Bez wątpienia Drugi Triumwirat odniósł sukces w walce z Pompejuszem, lecz Lepidus naciskał, by Oktawian opuścił Sycylię – główny teatr działań – razem ze swoją armią. Jednak Oktawian zaoferował wojskom Lepidusa ogromne sumy pieniędzy, dzięki czemu przeszły one na jego stronę. W konsekwencji Lepidus stracił wszystkie tytuły oprócz Pontifexa Maximusa, a Drugi Triumwirat rozpadł się.
Po rozpadzie Drugiego Triumwiratu relacje między Oktawianem a Markiem Antoniuszem znacznie się pogorszyły. W 40 roku p.n.e. Oktawian próbował uratować sojusz, wydając za Antoniusza swoją siostrę, Oktawię Młodszą. Jednak Antoniusz związał się z Kleopatrą VII z Egiptu – dawną kochanką Cezara i matką jego syna Cezariona – która z czasem została jego partnerką.
Romans ten doprowadził do konfliktu między Oktawianem a Antoniuszem, a Oktawian oskarżył go o nadużycie zaufania siostry. W rezultacie Antoniusz rozwiódł się z Oktawią.
Oktawian zaczął uważać Antoniusza za nieodpowiedniego przywódcę zarówno pod względem politycznym, prywatnym, jak i militarnym
Adoptowany syn Cezara zmusił kapłanki świątyni Westy do wydania testamentu Antoniusza, który został odczytany w Senacie. Testament przekazywał ziemie rzymskie synom Antoniusza i nakazywał wzniesienie mauzoleum w Aleksandrii dla niego i Kleopatry.
Oktawian nazwał swego dawnego sojusznika zdrajcą. Najbardziej kontrowersyjna deklaracja Antoniusza dotyczyła jednak Cezariona jako prawowitego dziedzica Juliusza Cezara. Senat odrzucił kandydaturę Antoniusza na konsula i wypowiedział wojnę Kleopatrze VII. W 31 roku p.n.e., w bitwie pod Akcjum, armia Oktawiana pod dowództwem Agrypy zniszczyła siły Antoniusza i Kleopatry i ścigała ich aż do 30 roku p.n.e. W konsekwencji Antoniusz i Kleopatra stracili Aleksandrię i popełnili samobójstwo. Oktawian kazał udusić Cezariona, mówiąc: „dwóch Cezarów to o jednego za dużo”, a najstarszy syn Antoniusza również został zgładzony jako potencjalne zagrożenie dla Rzymu.
Wydarzenia te doprowadziły Oktawiana do pełni władzy nad Rzymem
Oktawian postanowił uniknąć losu swego ojczyma i zaraz po objęciu władzy ogłosił swoje polityczne intencje, zyskując zaufanie ludu i przekonując społeczeństwo, że jego celem jest poprawa sytuacji w Rzymie. W 27 roku p.n.e. Oktawian zrezygnował z posiadanej władzy, wiedząc, że Senat odda mu ją z powrotem, nadając mu również tytuł „August”. Wolał jednak nazywać się publicznie „Princeps”, czyli „Pierwszy Obywatel”. Lud ufał mu, a Augustowi udało się zdobyć absolutną kontrolę nad Rzymem i jego prowincjami.
August, od którego imienia pochodzi nazwa miesiąca sierpnia, był już wówczas znany jako August. W 19 roku p.n.e. otrzymał najwyższą władzę nad wszystkimi prowincjami Imperium Rzymskiego i rozpoczął swoje autokratyczne rządy.
W 2 roku p.n.e. August został ogłoszony Pater Patriae – ojcem ojczyzny.
Okres jego panowania bez wątpienia był pozytywny dla imperium – wspierał pokój wewnętrzny, rozwój gospodarki, sztuki oraz rolnictwa. Podczas jego rządów powstało wiele nowych budowli – August zrealizował zarówno plany pozostawione przez Cezara, jak i wprowadził wiele własnych projektów. Na przykład w ciągu jednego roku odnowił aż 82 budowle, w tym publiczne łaźnie Rzymu, wspólnie ze swoim głównym współpracownikiem Agrypą.
August był miłośnikiem sztuki i inspirował wielu twórców – poeci, tacy jak Wergiliusz, tworzyli dzieła na jego cześć, m.in. „Eneidę”. W okresie jego rządów wprowadzono wiele reform i nowych praw. Ich celem było wspieranie stabilności w małżeństwach oraz zwiększenie dzietności. Przewidziano kary za małżeństwa bezdzietne i ulgi podatkowe dla rodzin z więcej niż trójką dzieci.
Cesarz August zmarł w 14 roku n.e. Jego ostatnie słowa przeszły do historii: „Zastałem Rzym murowany, a zostawiłem marmurowy.” Jednak według jego żony Liwii oraz adoptowanego syna Tyberiusza, który został drugim cesarzem w dziejach Imperium Rzymskiego, jego ostatnie słowa brzmiały: „Czy dobrze odegrałem swoją rolę? Bijcie brawo, gdy schodzę ze sceny.” Ciało cesarza zostało pochowane w Rzymie.
Za jego panowania rozbudowano Forum Romanum, a do dziś można zwiedzać pozostałości Forum Augusta w centrum Rzymu.
Cesarz August, założyciel Cesarstwa Rzymskiego, został uwieczniony na licznych posągach, które przetrwały do naszych czasów.
Co ciekawe, niemal wszystkie posągi przedstawiają go jako młodego i silnego mężczyznę, co utrwala wizerunek wiecznej młodości i witalności – w kontraście do faktu, że żył aż 75 lat.
Dzięki współczesnym technologiom komputerowym i możliwościom sztucznej inteligencji udało się odtworzyć realistyczne portrety Augusta. Te fotorealistyczne wizualizacje pozwalają współczesnym spojrzeć na oblicze władcy, które od wieków fascynuje historyków i miłośników sztuki, choć wciąż filtrowane przez klasyczne ideały piękna.
Zamierzacie zagłębić się w rzymską architekturę? Jeśli planujecie wizytę w Rzymie, warto poznać dziedzictwo Augusta – pierwszego cesarza, który uczynił z Wiecznego Miasta prawdziwe architektoniczne arcydzieło. Czas poznać najważniejsze budowle powstałe za jego rządów.
Ara Pacis to nie tylko ołtarz – to prawdziwe arcydzieło rzeźby rzymskiej. Zbudowany ku czci Pax, rzymskiej bogini pokoju, został uroczyście otwarty w dniu urodzin Liwii, żony Augusta. Punkt dla męża! Reliefy są tak szczegółowe, że wyglądają jak komiks opowiadający historię Pax Romana.
August uznał, że stare Forum Romanum jest zbyt zatłoczone – jak galeria handlowa w weekend. Dlatego podarował Rzymowi Forum Augusta z imponującą świątynią Marsa Mściciela (Mars Ultor). Dlaczego Mars? Bo to bóg zemsty, który pomógł mu pokonać wrogów pod Filippi.
To nie był tylko grobowiec rodzinny – to był symbol potęgi! Cesarz August jasno dał do zrozumienia: „Nasza dynastia będzie rządzić Rzymem długo.” Mauzoleum zbudowano w formie koncentrycznych pierścieni, z kopcem ziemnym porośniętym cyprysami. Prochy umieszczono w złotych urnach.
Nazwany na cześć zmarłego młodo siostrzeńca Augusta – Marcellusa. Teatr szybko stał się jednym z głównych miejsc rozrywki w Rzymie. Jego projekt zainspirował późniejsze Koloseum. Mógł pomieścić 20 000 widzów, usadzonych zgodnie z ich pozycją społeczną – bo Rzymianie uwielbiali hierarchię.
Wyobraź sobie gigantyczny zegar słoneczny połączony z kalendarzem – oto Solarium Augusti. W centrum znajdował się egipski obelisk z Heliopolis, który pełnił rolę wskazówki zegara. Czasomierz i demonstracja potęgi w jednym!
Nazwany na cześć siostry Augusta – Oktawii. Był to gruntowny remont wcześniejszego kompleksu, który stał się centrum kultury – z bibliotekami, salami wykładowymi i dziełami sztuki. Wspomniany został nawet w „Kupcu weneckim” Szekspira!
Pierwotnie rozpoczęta przez samego Juliusza Cezara, została ukończona przez Augusta. To symboliczny gest: „Kontynuuję dziedzictwo rodziny.” Była to pierwsza świątynia poświęcona ubóstwionemu Rzymianinowi. Tu składano ofiary duchowi Cezara i znajdował się ołtarz upamiętniający Idy Marcowe.
Potrzebujesz wody? Aqua Virgo to nie tylko projekt budowlany, ale prawdziwa rewolucja w dziedzinie zdrowia publicznego. Doprowadzał czystą wodę do miasta i – co zadziwiające – działa częściowo do dziś. Trwałość godna rzymskiej inżynierii!
Wybieracie się do Rzymu? Zanurzcie się w fascynujący świat cesarza Augusta – jednej z najważniejszych postaci w historii. Ten dział pełen jest interesujących faktów, które wzbogacą Wasze zwiedzanie. Zaskoczcie znajomych nowo zdobytą wiedzą o człowieku, który ukształtował Cesarstwo Rzymskie.
Autor: Artur Jakucewicz
Este sitio web utiliza cookies. Para más información, lea la política de cookies
Rzym.guide © 2025. Stworzone z miłością przez rzymskich ekspertów i przewodników.