23168 podróżnych przeczytało
Usytuowana na północnym krańcu rzymskiego Piazza Navona, Fontanna Neptuna (Fontana del Nettuno) stanowi świadectwo bogatej mozaiki sztuki, historii i urbanistycznej ewolucji Wiecznego Miasta. Oprócz swojej estetycznej atrakcyjności, fontanna ta ukazuje wieki rzymskiej pomysłowości – od renesansowych przedsięwzięć architektonicznych po XIX-wieczne rzeźbiarskie ozdoby.
Dla historyków, miłośników sztuki i podróżników fontanna ta oferuje fascynujące spojrzenie na trwałe dziedzictwo Rzymu.
Historia powstania
Początki Fontanny Neptuna sięgają roku 1574, kiedy to Giacomo della Porta, wybitny architekt późnego renesansu, zaprojektował nieckę fontanny z inicjatywy papieża Grzegorza XIII. Inicjatywa ta była częścią działań mających na celu odnowienie akweduktu Aqua Virgo i ożywienie miejskich przestrzeni publicznych oraz systemu zaopatrzenia w wodę.
Początkowo fontanna miała prostą formę, pozbawioną rzeźb, i pełniła głównie funkcję użytkową jako źródło wody dla dzielnicy Campo Marzio.
Przez ponad trzysta lat fontanna pozostawała nieozdobiona, wyraźnie kontrastując z bardziej dekoracyjnymi fontannami na tym samym placu. Jednak po zjednoczeniu Włoch i ogłoszeniu Rzymu stolicą w 1870 roku wzrosło zainteresowanie upiększaniem przestrzeni publicznych. W 1873 roku ogłoszono konkurs na nadanie fontannie bardziej reprezentacyjnego wyglądu, którego efektem było dodanie misternych rzeźb, ukończonych w 1878 roku.
Rzeźby
XIX-wieczne rzeźby autorstwa Antonio della Bitty i Gregoria Zappali tworzą sugestywną narrację wizualną, ukazując klasyczne motywy mitologiczne poprzez dynamiczną kompozycję i ekspresyjne detale.
Neptun walczący z ośmiornicą
Imponująca rzeźba autorstwa Antonio della Bitty, przedstawiająca Neptuna o wysokości około 4 metrów, ukazuje boga mórz w zaciekłej walce z gigantyczną ośmiornicą.
Inspirowana barokowymi dziełami, takimi jak dramatyczne kompozycje Berniniego, rzeźba ukazuje muskularne ciało Neptuna w dynamicznym skręcie, gdy z impetem wymachuje metalowym trójzębem. Starannie wyrzeźbiona ośmiornica symbolizuje chaos ujarzmiony przez boski autorytet, podkreślając dominującą rolę Neptuna w mitologii klasycznej i tradycji artystycznej.
Amorek na morskim stworze
Ta fantazyjna marmurowa rzeźba przedstawia amorka wygodnie siedzącego na hybrydowym stworzeniu morskim – częściowo lwie, częściowo rybim.
Gwałtowny wyraz twarzy stworzenia i jego energiczna postawa kontrastują uroczo ze spokojnym wyrazem twarzy amorka, symbolizując harmonijne współistnienie człowieka z tajemniczymi siłami natury. Ta pełna fantazji kompozycja odzwierciedla kreatywne połączenie mitologicznej symboliki z narracyjnym rozmachem rzeźbiarzy.
Nereidy i morskie stworzenia
Nereida z łabędziem
Pełna gracji Nereida autorstwa Gregoria Zappali delikatnie powstrzymuje łabędzia, wykorzystując do tego elegancko zawinięty rybi ogon.
Ta unikalna kompozycja łączy mitologiczną urodę z symbolicznym ujarzmieniem, ukazując kunszt rzeźbiarza w oddawaniu różnorodnych faktur – od gładkiej skóry nereidy po delikatne upierzenie łabędzia. W sposób subtelny przedstawia relację piękna z nieokiełznanymi siłami natury.
Nereida ze smokiem morskim
W ostrym kontraście do powyższego dzieła, inna Nereida toczy walkę z groźnym morskim smokiem.
Jej spokojny, lecz zdecydowany wyraz twarzy w trakcie zmagań symbolizuje zdolność człowieka do panowania nad najbardziej dzikimi aspektami natury. Wyrazista, wężowata forma stworzenia doskonale kontrastuje z opanowaną siłą nereidy, ukazując artystyczne mistrzostwo w oddaniu napięcia i ruchu.
Amorek z wspinającym się koniem morskim
Ta dynamiczna rzeźba przedstawia młodego amorka, który z pewnością siebie powstrzymuje potężnego, wzburzonego konia morskiego.
Dramatyzm wyrazu konia – wspinającego się z rozchylonymi nozdrzami i rozwianą grzywą – kontrastuje wyraźnie ze spokojem amorka. Symbolicznie przedstawia to ludzką kontrolę nad nieprzewidywalną siłą natury, oddając istotę motywu przewodniego rzeźby klasycznej i barokowej.
Tryton dmący w muszle
Tryton autorstwa Zappali z rozmachem dmie w dwie muszle, z których dynamicznie tryska woda do niecki fontanny.
Postać ta łączy anatomiczną precyzję z mitologiczną symboliką, podkreślając podwójną naturę Trytona – półczłowieka, półmorskiego stworzenia. Dramatyczna poza i potężna muskulatura odzwierciedlają barokową energię, uwypuklając rolę Trytona jako herolda oceanów. Rzeźba ta łączy mitologiczną treść z wyrafinowaną techniką akademicką.
Znaczenie artystyczne i kulturowe
Fontanna Neptuna to coś więcej niż dekoracyjny element – stanowi symbol ewoluującej tożsamości Rzymu oraz jego artystycznych aspiracji.
Jej przemiana z użytkowego źródła wody w rzeźbiarskie arcydzieło odzwierciedla szerszy kierunek, w którym podążało miasto – ku celebracji dziedzictwa historycznego i kulturowego. Ukończenie fontanny pod koniec XIX wieku wpisuje się również w ducha epoki, podkreślając wagę jedności narodowej i dumy, współgrając z nowym statusem Rzymu jako stolicy zjednoczonych Włoch.
Co więcej, fontanna doskonale uzupełnia dwie pozostałe, równie słynne fontanny na Piazza Navona – Fontannę Czterech Rzek oraz Fontannę Maura – tworząc spójną narrację artystyczną obejmującą różne epoki i style. Razem przekształcają one plac w muzeum pod gołym niebem, ukazujące bogate dziedzictwo artystyczne Rzymu.
Zwiedzanie fontanny
Dziś Fontanna Neptuna pozostaje jednym z głównych punktów Piazza Navona. Jej misternie wykonane rzeźby i znaczenie historyczne oferują wielowymiarowe doświadczenie dla turystów, badaczy i miłośników sztuki. Niezależnie od tego, czy kogoś przyciągają artystyczne detale, czy też miejsce fontanny w urbanistycznej historii miasta, stanowi ona niezwykle sugestywny symbol nieprzemijającego uroku Rzymu.
Atrakcje w pobliżu
200 ft
60 m
300 ft
90 m
360 ft
110 m
520 ft
160 m
1050 ft
320 m
1510 ft
460 m
1540 ft
470 m
1570 ft
480 m
1770 ft
540 m
1800 ft
550 m
