23210 podróżnych przeczytało
Kościół św. Ignacego Loyoli w Rzymie (Chiesa di Sant’Ignazio di Loyola in Campo Marzio) to wspaniałe barokowe arcydzieło, znane ze swojej kunsztownej dekoracji i unikalnych cech architektonicznych.
Zbudowany w XVII wieku, kościół został zaprojektowany przez wybitnych architektów, w tym Carla Maderna i Francesco Grimaldiego. Jego imponujące wnętrze zdobią misternie wykonane freski, elementy trompe-l’œil oraz słynne sklepienie z malowidłem „Apoteoza św. Ignacego” autorstwa Andrei Pozza.
Co warto wiedzieć przed wizytą w kościele św. Ignacego Loyoli
Za co znany jest św. Ignacy Loyola?
Jak zmarł św. Ignacy Loyola?
Gdzie pochowany jest św. Ignacy Loyola?
Z czego słynie kościół św. Ignacego Loyoli na Polu Marsowym?
Kto namalował sklepienie w kościele św. Ignacego Loyoli?
Historia
Kościół św. Ignacego Loyoli, powszechnie znany jako Chiesa di Sant’Ignazio, to jezuicka świątynia poświęcona założycielowi zakonu jezuitów – św. Ignacemu Loyoli. Historia kościoła sięga początków XVII wieku, kiedy jezuici postanowili wznieść okazałą świątynię ku czci swojego patrona. Budowa rozpoczęła się w 1626 roku pod nadzorem architekta Carla Maderna, który kierował pracami nad pierwotnym projektem kościoła aż do swojej śmierci w 1629 roku.
Po śmierci Maderna, projekt przejął Francesco Grimaldi, który wprowadził istotne zmiany do pierwotnych planów. Kościół został konsekrowany w 1650 roku, choć niektóre jego elementy pozostały wówczas jeszcze niedokończone. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tej świątyni jest unikalny projekt architektoniczny, w szczególności zastosowanie perspektywy wymuszonej w nawie głównej – iluzji optycznej, która sprawia wrażenie, że przestrzeń jest znacznie większa niż w rzeczywistości.
Wnętrze
Kościół św. Ignacego słynie z bogatego wystroju wnętrza. Na szczególną uwagę zasługuje sklepienie nawy, stworzone przez Andreę Pozza. Mimo braku rzeczywistej kopuły, artysta namalował fresk, który sprawia wrażenie jej istnienia, ukazując monumentalną „Apoteozę św. Ignacego”. W świątyni znajduje się także wiele kaplic ozdobionych wybitnymi dziełami baroku – rzeźbami autorstwa Pierre’a Legrosa i obrazami Andrei Sacchiego.
Jednym z najbardziej interesujących epizodów w historii kościoła było porzucenie planów budowy kopuły w połowie XVIII wieku z powodów finansowych. W zamian, Andrea Pozzo stworzył tzw. „kopułę iluzjonistyczną” (zwaną również „kopułą, która oszukuje wzrok”), malując na suficie realistyczne przedstawienie kopuły, które doskonale imituje przestrzenny efekt architektoniczny.
Mimo że kopuła nigdy nie została fizycznie zbudowana, kościół św. Ignacego Loyoli pozostaje wspaniałym przykładem rzymskiego baroku. Jest ważnym miejscem religijnym i kulturalnym w samym sercu Wiecznego Miasta. Przyciąga turystów z całego świata, którzy pragną podziwiać jego artystyczne skarby i architektoniczną pomysłowość. Dziś setki odwiedzających robi sobie pamiątkowe selfie w lustrze znajdującym się wewnątrz kościoła, z malowidłami na sklepieniu w tle.
Co zobaczyć w środku
Kościół św. Ignacego Loyoli w Rzymie to prawdziwa skarbnica barokowej sztuki i architektonicznych arcydzieł. Oto najważniejsze elementy, na które warto zwrócić uwagę:
- Fałszywa kopuła i fresk „Apoteoza św. Ignacego”: Jednym z najbardziej niezwykłych elementów jest iluzjonistyczna kopuła na suficie, stworzona przez Andreę Pozza. Złożony fresk przedstawia apoteozę św. Ignacego w otoczeniu aniołów i niebiańskich postaci. Fałszywa kopuła tworzy wrażenie monumentalnej przestrzeni.
- Kaplice i ołtarze: Warto odwiedzić liczne kaplice i ołtarze znajdujące się w świątyni, zdobione barokowymi rzeźbami i obrazami. Na szczególną uwagę zasługują kaplica św. Alojzego Gonzagi oraz kaplica Świętej Rodziny z dziełami takich artystów jak Pierre Legros.
- Fasada Maderna: Podziwiajcie okazałą fasadę zaprojektowaną przez Carla Maderna, odzwierciedlającą wczesne etapy stylu barokowego. Fasada zdobiona jest kolumnami korynckimi, posągami i bogatymi detalami, które ukazują ówczesną estetykę architektoniczną.
- Relikwie świętych: W kościele znajdują się relikwie świętych, w tym św. Jana Berchmansa, przechowywane przy jednym z bocznych ołtarzy. Pielgrzymi i turyści często oddają im hołd.
- Ołtarz Męczeństwa św. Andrzeja: Zobaczcie ołtarz przedstawiający męczeństwo św. Andrzeja, autorstwa Giovanniego Battisty Gaullego. Dynamiczna rzeźba oddaje dramatyczny moment jego ukrzyżowania.
- Boczne kaplice: Odwiedźcie boczne kaplice, takie jak kaplica Ukrzyżowania i kaplica św. Franciszka Ksawerego. Znajdują się tam dodatkowe dzieła sztuki, w tym rzeźby i obrazy znanych artystów baroku.
- Krypta: Zejdźcie do krypty znajdującej się pod kościołem, gdzie znajduje się grób kardynała Bellarmina. Krypta dodaje temu miejscu religijnego i historycznego znaczenia.
- Ogólny wystrój wnętrza: Podziwiajcie wnętrze świątyni, pełne marmurowych kolumn, pozłacanych detali i misternych stiuków. Harmonijne połączenie wszystkich elementów tworzy prawdziwie barokową atmosferę.
Przeczytaj także o Panteonie w Rzymie, położonym zaledwie 5 minut spacerem od kościoła św. Ignacego.
Kim był św. Ignacy Loyola?
Święty Ignacy Loyola, urodzony jako Íñigo López de Loyola w 1491 roku, był baskijskim kapłanem i teologiem, który założył Towarzystwo Jezusowe, znane jako jezuici. Ignacy odegrał kluczową rolę w katolickiej kontrreformacji i miał ogromny wpływ na umocnienie Kościoła katolickiego w czasach religijnych przemian.
Ignacy przeżył głębokie nawrócenie religijne podczas rekonwalescencji po odniesionej w bitwie ranie w 1521 roku. W tym czasie poświęcił się modlitwie i studiom, opracowując „Ćwiczenia duchowe” – zbiór medytacji, modlitw i rozważań mających pogłębiać więź z Bogiem. Ćwiczenia te stały się podstawą duchowości jezuickiej.
W 1540 roku Ignacy uzyskał papieską aprobatę dla Towarzystwa Jezusowego – zakonu duchownych i świeckich poświęconego edukacji, misjom i służbie Kościołowi. Jezuici szybko zyskali sławę dzięki działalności edukacyjnej, naukowej i misyjnej na całym świecie.
Święty Ignacy Loyola został kanonizowany przez papieża Grzegorza XV w 1622 roku, a jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 31 lipca. W ikonografii religijnej często przedstawiany jest z księgą – symbolem „Ćwiczeń duchowych” – oraz płonącym sercem, wyrażającym jego gorącą miłość do Boga. Święty Ignacy uznawany jest za wybitnego duchowego przewodnika oraz jedną z najważniejszych postaci chrześcijańskiego mistycyzmu i modlitwy kontemplacyjnej.
Przeczytaj także przewodnik po arcydziełach Borrominiego w Rzymie.
