23139 podróżnych przeczytało
Wielka Synagoga w Rzymie (wł. Tempio Maggiore di Roma) to miejsce modlitwy i symbol wolności społeczności żydowskiej we Włoszech. Pełni również funkcję centrum kulturalnego tej społeczności. Wewnątrz znajduje się Muzeum Żydowskie w Rzymie, które przedstawia historię Żydów w Wiecznym Mieście.
Co warto wiedzieć o Wielkiej Synagodze w Rzymie
Ile synagog jest w Rzymie?
Jak zwiedzić Wielką Synagogę w Rzymie?
Gdzie znajduje się najstarsza synagoga we Włoszech?
Jaka jest różnica między świątynią a synagogą?
Czy można nosić spodnie do synagogi?
Czy w synagodze obowiązuje dress code?
Czy Żydzi muszą chodzić do synagogi co tydzień?
Czy Wielka Synagoga w Rzymie jest ortodoksyjna?
Kto może wziąć ślub w synagodze?
Gdzie znajduje się największa synagoga na świecie?
Dlaczego Rzymianie tolerowali Żydów?
Historia budowy Wielkiej Synagogi Rzymskiej
Wielką Synagogę zaprojektowali Osvaldo Armanni i Vincenzo Costa. Budowa miała miejsce w latach 1901–1904. Architekci wybrali efektowny styl art déco, aby upamiętnić nowo zdobytą niezależność rzymskiej społeczności żydowskiej.
Król Włoch Wiktor Emanuel II nadał Żydom rzymskim pełne prawa obywatelskie. W rezultacie społeczność zaczęła przygotowania do budowy nowego miejsca kultu po historycznym zniszczeniu dawnej synagogi.
W skrócie o judaizmie
Judaizm to religia, która jako pierwsza przyjęła monoteizm, czyli wiarę w jednego Boga.
Zgodnie z tradycją judaizm rozwinął się wśród plemion semickich za czasów Abrahama, na obszarze historycznie położonym między Kaldeą a Kanaanem, około XVI wieku p.n.e. To Mojżesz, w XIII–XII wieku p.n.e., nadał Żydom świadomość narodową, wprowadzając ich do Ziemi Izraela oraz przekazując Prawo Boże – Dziesięć Przykazań zapisanych na Tablicach Prawa oraz Torę (Pięcioksiąg), czyli pierwsze księgi Biblii. 613 przykazań (micwot), które Żydzi są zobowiązani przestrzegać, pochodzi z Biblii.
Rozproszenie diaspory rozpoczęło się po podboju przez Rzymian. Żydzi osiedlili się w Hiszpanii i na wybrzeżach Morza Śródziemnego (Żydzi sefardyjscy), w Europie Środkowej i Północnej (Żydzi aszkenazyjscy), a także we Włoszech, gdzie istniały już żydowskie kolonie.
Poza tradycją ortodoksyjną (która jest punktem odniesienia dla społeczności żydowskiej we Włoszech i w Rzymie, choć nie wszyscy prywatnie przestrzegają wszystkich przykazań), współczesny judaizm obejmuje także inne nurty. W krajach anglojęzycznych rozwijały się ruchy dążące do modernizacji niektórych zewnętrznych aspektów judaizmu (judaizm konserwatywny) lub odrzucające ścisłe przestrzeganie tradycji (judaizm reformowany lub liberalny).
Obecnie na świecie żyje około 15 milionów Żydów, z czego 35 000 we Włoszech i 13 500 w samym Rzymie.
Muzeum Żydowskie w Rzymie
Muzeum Żydowskie w Rzymie zawiera wspaniałe dzieła ofiarowane przez Żydów mieszkających w getcie (1555–1870) pięciu synagogom, tzw. „cinque scole”. Synagogi te były nie tylko miejscami modlitwy, ale także ośrodkami spotkań i nauki. Pełniły funkcję wygodnych salonów, których brakowało w ciasnych, ciemnych i wilgotnych mieszkaniach getta. Żydzi rzymscy wyrażali przywiązanie do tych wspólnych przestrzeni poprzez hojne dary.
Jak Żydzi z getta mogli ofiarować takie skarby?
Żydzi tradycyjnie trudnili się lichwą; ich banki przyjmowały cenne lub antyczne przedmioty jako zastaw pod pożyczki. Gdy zastawy nie były wykupywane, przedmioty te sprzedawano w celu odzyskania należności. W ten sposób jednym z pobocznych zajęć banków stał się handel antykami. Obie te działalności były prowadzone równolegle aż do 1682 roku, kiedy zakazano żydowskich banków pożyczkowych na rzecz chrześcijańskich Monti di Pietà. Choć Żydzi nie mogli już zajmować się bankowością, to handel luksusowymi przedmiotami pozostał ich zajęciem.
Już w XVI wieku Żydzi zajmowali się kupnem i sprzedażą mebli, tkanin oraz antyków, a także oferowali pełne wyposażenie wnętrz dla rezydencji szlacheckich, osób przebywających w mieście czasowo lub w związku ze specjalnymi wydarzeniami, takimi jak konklawe, żałoby, uroczystości czy święta.
W czasach getta Żydom w Rzymie nie wolno było pracować jako złotnicy, dlatego zamawiając przedmioty do synagog, korzystali z usług chrześcijańskich rzemieślników. Wszystkie srebrne przedmioty wykonane w Rzymie i prezentowane w Muzeum Żydowskim są dziełem chrześcijańskich złotników.
Większość tkanin to antyczne materiały kupowane z drugiej ręki w pałacach szlacheckich. Żydzi przystosowywali je do użytku synagogalnego, dodając hafty i ozdobne wykończenia. Haft był specjalnością rzymskiego getta, a jego wyjątkowość polegała na tym, że w świecie, gdzie był to zawód typowo męski, w getcie zajmowały się nim kobiety.
Współczesna synagoga
Wkrótce po zjednoczeniu Włoch w 1870 roku, kiedy Królestwo Włoch przejęło Rzym, a Państwo Kościelne przestało istnieć, rozpoczęto budowę obecnej synagogi. Żydzi otrzymali obywatelstwo, a rzymskie getto zostało zlikwidowane. Rozebrano budynek, w którym znajdowało się pięć scol – włosko-żydowska nazwa synagog – funkcjonujących wspólnie jako synagoga getta. Społeczność żydowska rozpoczęła wtedy planowanie zupełnie nowej, imponującej świątyni.
Na fasadzie synagogi umieszczono tablice pamiątkowe ku czci ofiar niemieckiego nazizmu oraz zamachu przeprowadzonego przez organizację Abu Nidala w 1982 roku.
Architektura
Wybrano efektowny styl architektoniczny, ponieważ budowla miała być widocznym symbolem wolności i być zauważalna z wielu punktów miasta. Dzięki temu synagoga jest natychmiast rozpoznawalna, nawet z daleka, za sprawą aluminiowej kopuły – jedynej kwadratowej kopuły w Rzymie. Wnętrze świątyni zdobią bogate dekoracje w stylu secesyjnym.
Co warto zobaczyć wewnątrz Wielkiej Synagogi w Rzymie?
Podczas wizyty w Wielkiej Synagodze w Rzymie warto przeznaczyć co najmniej godzinę na zwiedzanie Museo Ebraico di Roma – Muzeum Żydowskiego. Starannie zorganizowana ekspozycja prowadzi odwiedzających przez historię Żydów we Włoszech – od ich przybycia do Ostii w II wieku p.n.e. aż po czasy współczesne.
Zbiory prezentowane w Muzeum Żydowskim są naprawdę imponujące. Ściany ozdobione są historycznymi dekretami, przedmiotami liturgicznymi, inkunabułami i marmurowymi rzeźbami, które ukazują fascynującą historię społeczną Żydów w Rzymie oraz ich walkę o zachowanie tożsamości mimo nacisków ze strony papiestwa.
