
22971 podróżnych przeczytało
Flawiusz Romulus Augustus, znany jako Romulus Augustulus, był cesarzem rzymskim, który panował nad Cesarstwem Zachodniorzymskim od 31 października 475 do 4 września 476 roku. Uznawany jest za „ostatniego cesarza Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego”. Jednak część historyków uważa za ostatniego władcę Juliusza Neposa.
Obalenie Romulusa Augustulusa przez Odoakra oznacza koniec Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie, koniec starożytnego Rzymu i początek średniowiecza w Europie Zachodniej
Mimo że przyjął imię „August”, przeszedł do historii jako Augustulus. Łaciński przyrostek „-ulus” ma charakter zdrobniający, więc Augustulus oznacza „Mały August”. Życie Romulusa jest słabo udokumentowane w źródłach historycznych.
Contents
ToggleOjciec Romulusa pochodził z Panonii i służył jako sekretarz oraz dyplomata u Attyli, władcy Hunów. Później awansował w szeregach armii rzymskiej. Przyszły cesarz otrzymał imię Romulus po swoim dziadku ze strony matki. Orestes został Magister militum z decyzji Juliusza Neposa w 475 roku. Wkrótce po objęciu nowego stanowiska zorganizował bunt i przejął Rawennę – ówczesną stolicę Cesarstwa Zachodniorzymskiego (od 402 roku). Orestes odmówił jednak objęcia tronu. Zamiast tego, w 475 roku osadził na nim swojego syna. Decyzja ta nie uzyskała poparcia dworu wschodniego w Konstantynopolu.
Romulus był figurantem, a faktyczną władzę sprawował jego ojciec. Po dziesięciu miesiącach panowania, które poza Italią było stale podważane, Romulus został zmuszony do abdykacji przez Odoakra – germańskiego dowódcę, który pokonał i zabił Orestesa. Po zdobyciu Rawenny Odoaker zesłał byłego cesarza do Castellum Lucullanum w Kampanii, po czym ślad po nim zaginął.
Władza cesarska ograniczyła się wówczas do terytorium Italii i części południowej Galii: Italia i Gallia Narbonensis. Wschodni cesarz Leon, który zmarł w 474 roku, uznawał jako legalnych władców Zachodu tylko Antemiusza i Juliusza Neposa. Konstantynopol nigdy nie uznał nowych władców.
Romulus Augustulus nie podejmował żadnych istotnych decyzji ani nie pozostawił po sobie żadnych monumentów. Mimo to jego imieniem wybito monety w Rzymie, Mediolanie, Rawennie i Galii. Po przejęciu władzy przez Orestesa, koalicja najemników Herulów, Skirów i Turcylingów zażądała jednej trzeciej ziem w Italii. Orestes odmówił, co doprowadziło do buntu pod wodzą wodza Skirów – Odoakra. Ostatecznie Orestes został schwytany w pobliżu Piacenzy w 476 roku i stracony.
Wkrótce potem Odoaker zdobył Rawennę i schwytał Romulusa Augustulusa po bitwie pod Rawenną. Romulus został zmuszony do abdykacji 4 września 476 roku. Po abdykacji senat rzymski wysłał poselstwo do cesarza wschodniorzymskiego Zenona z prośbą o zjednoczenie obu części imperium. Jednocześnie senat zwrócił się z prośbą, by Odoaker został mianowany patrycjuszem i zarządcą Italii w imieniu cesarza. W odpowiedzi Zenon zażądał, by Juliusz Nepos ponownie objął władzę, ale jednocześnie zgodził się na prośby senatu. W rezultacie Odoaker rządził Italią jako formalny przedstawiciel Zenona.
Los Romulusa po jego abdykacji pozostaje historyczną tajemnicą. Według historyków, Romulus zamieszkał w Castel dell’Ovo (Willą Lucullusa) w Neapolu. Co więcej, możliwe, że żył jeszcze na początku VI wieku.
Autor: Kate Zusmann
Este sitio web utiliza cookies. Para más información, lea la política de cookies
Rzym.guide © 2025. Stworzone z miłością przez rzymskich ekspertów i przewodników.