Wzgórze Pincio

Wzgórze Pincio (Pincio) wznosi się tuż na północ od Wzgórza Kwirynału. Choć nie zalicza się go do legendarnych Siedmiu Wzgórz Rzymu, Pincio pozostaje jednym z najbardziej lubianych punktów widokowych miasta.

Historia

W starożytności Pincio znajdowało się poza pierwotnymi granicami Rzymu; dopiero mury obronne cesarza Aureliana (III w. n.e.) włączyły je w obręb miasta. Współczesna nazwa upamiętnia ród Pincii, który w IV wieku posiadał grzbiet wzgórza. Stoki porastały niegdyś bujne ogrody prywatne, dzięki czemu zyskało ono przydomek Collis Hortulorum – „Wzgórze Małych Ogrodów”.

Star­ożytni autorzy wspominają, że prochy cesarza Nerona złożono w grobowcu rodu Domitiów na zboczu wzgórza.

Czasy nowożytne

Dziś Pincio obejmuje kilka słynnych willi i góruje nad rozległym Piazza del Popolo. W latach 1802–1814 Napoleon zlecił francuskiemu architektowi Giuseppe Valadierowi przeprojektowanie całego terenu, łącząc regularne tarasy z naturalnymi konturami zbocza. Valadier ukończył Piazza del Popolo w 1816 r., tworząc elegancki zespół, którym zachwycają się dzisiejsi odwiedzający.

Co zobaczyć i jak zwiedzać

Poniższe atrakcje mieszczą się wygodnie w półdniowym zwiedzaniu. Rozpocznijcie eksplorację jedną z trzech klasycznych tras:

1. Piazza del Popolo ▶︎ Schody Valadiera ▶︎ Taras Pincio ▶︎ Villa Borghese – najszybsza droga do punktu widokowego na zachód słońca.
2. Schody Hiszpańskie ▶︎ Trinità dei Monti ▶︎ Villa Medici ▶︎ Villa Borghese – panoramiczny widok na miasto po lewej stronie podczas spaceru grzbietem.
3. Piazza Barberini ▶︎ Via Veneto ▶︎ Porta Pinciana ▶︎ Villa Borghese – łagodny spacer pod górę przez rzymską dzielnicę Belle Époque.

Piazza del Popolo

Papież Sykstus V zlecił pierwszą wielką przebudowę „Placu Ludu”.

Z placu ku południu rozchodzą się trzy główne ulice:

• Via del Corso – główna arteria handlowa Rzymu
• Via di Ripetta
• Via del Babuino – prowadzi prosto na Schody Hiszpańskie

Pośrodku stoi 24-metrowy obelisk Flaminio, przeniesiony w 1589 r. z Circus Maximus; czerwono­-granito­wy monolit liczy ponad 3 400 lat. Od północy wznosi się Porta del Popolo, niegdyś główna brama dla podróżnych przybywających Via Flaminia. Od południa bliźniacze barokowe kościoły – Santa Maria dei Miracoli i Santa Maria in Montesanto – flankują wejście na Via del Corso. Po wschodniej stronie monumentalne schody Valadiera prowadzą na Taras Pincio, najlepszy rzymski balkon zachodów słońca.
Adres: Piazza del Popolo

Galeria Borghese

Mieszcząca się w XVII-wiecznej Villi Borghese, Galeria Borghese chroni jedną z najważniejszych prywatnych kolekcji sztuki na świecie.
Kardynał Scipione Borghese, siostrzeniec papieża Pawła V, zlecił budowę willi flamandzkiemu architektowi Giovanniemu Vasanzio i wypełnił ją dziełami Berniniego, Caravaggia, Tycjana, Rafaela i innych mistrzów. Pietro Bernini później przekształcił otaczającą winnicę w 80-hektarowy park, który dziś uwielbiają rzymianie.

Strona internetowa: borghese.gallery

Trinità dei Monti – kościół nad Schodami Hiszpańskimi

Zlecony przez króla Francji Ludwika XII w 1502 r. i uwieńczony bliźniaczymi dzwonnicami pod koniec XVI wieku, Trinità dei Monti góruje nad Schodami Hiszpańskimi, tuż obok Obelisku Sallustiańskiego.

Wewnątrz koniecznie zobaczcie słynną „Zdjęcie z krzyża” autorstwa Daniele da Volterry oraz freski anamorficzne, które ożywają z jednego punktu widzenia. Z zewnątrz rozpościera się pocztówkowy widok w dół Via Condotti aż po kopułę Bazyliki św. Piotra.

Villa Medici

Ferdinando de’ Medici zakupił ten renesansowy pałac w 1576 roku.

Od 1803 r. w kompleksie mieści się Francuska Akademia w Rzymie, przeniesiona tu z rozkazu Napoleona, aby młodzi artyści mogli zanurzyć się w klasycznym antyku. Willę można zwiedzać wyłącznie z przewodnikiem; nagrodą są urzekające ogrody i rozległe panoramy miasta.

Adres: Viale della Trinità dei Monti 1

Fontana di Villa Medici – Fontanna „Kula Armatnia”

Wzniesiona w 1589 r. przez architekta Annibale Lippiego dla kardynała Ferdinanda de’ Medici skromna, ośmiokątna fontanna ponownie wykorzystuje starożytną czerwonogranitową misę umieszczoną na balustrze w płytkim basenie.

Według tradycji przypadkowy strzał z armaty na Zamku Świętego Anioła w XIX w. utkwił w krawędzi misy, skąd wzięła się nazwa „Fontana della Palla di Cannone”. Otoczona piniami tuż przed wejściem do Villi Medici stanowi zaciszne miejsce na krótki odpoczynek przed dalszą wędrówką do ogrodów lub w kierunku Schodów Hiszpańskich.

Taras Pincio – punkt widokowy Villa Borghese

Taras Pincio wieńczy wzgórze tuż nad Piazza del Popolo i powszechnie uchodzi za najlepszy w Rzymie balkon na zachód słońca.

Z tego balustradowanego punktu widokowego możecie prześledzić łuk Tybru, wypatrzyć kopułę św. Piotra i podziwiać, jak dachy miasta jarzą się złotem o zmierzchu. Łagodny, pięciominutowy spacer przez Villę Borghese wystarczy, by tu dotrzeć.

Zegar Wodny na Pincio

Przy stawie z liliami wzdłuż Viale dell’Obelisco kryje się Zegar Wodny na Pincio – osobliwy hydrochronometr z 1867 r. zaprojektowany przez dominikanina o. Gian Battistę Embriaco i inżyniera Gioacchina Ersocha. Napędzany wyłącznie płynącą wodą, odsłonięte tryby wciąż odmierzają czas, zachwycając przechodniów odrobiną XIX-wiecznej pomysłowości.

Propilei Neoclassici – monumentalne bramy Villa Borghese

Zamówione przez księcia Camilla Borghese i ukończone przez architekta Luigiego Caninę w latach 1827–1829, bliźniacze neoklasycystyczne pawilony tworzyły niegdyś uroczystą bramę do Villi Borghese od strony Piazzale Flaminio.

Obramowane kolumnami korynckimi i zwieńczone terakotowymi orłami, Propilei nawiązują do Propylejów ateńskiego Akropolu, wyznaczając przejście z gwarnych ulic miasta do zacisznych, zielonych alei parku.

Statua Enrico e Giovanni Cairoli – ukryte dramaty Risorgimenta

Ta brązowa grupa rzeźbiarska autorstwa Ercole Rosy (1883) przedstawia Giovanniego Cairolego z uniesionym rewolwerem, podtrzymującego śmiertelnie rannego brata Enrica podczas nieudanej wyprawy na Villa Glori w 1867 r.

Usytuowany nieco na uboczu przy Viale del Pincio pomnik bywa pomijany, a przecież jego ekspresja i patriotyczny patos oddają ofiarę, która przyczyniła się do zjednoczenia Włoch. Poświęćcie chwilę, by odkryć jeden z najbardziej poruszających – i najmniej znanych – rzymskich monumentów.

Adres: u początku Viale Adam Mickiewicz, poniżej Terrazza del Belvedere

Porta Pinciana – brama na Pincio

Porta Pinciana została wbudowana w Mury Aureliańskie przez cesarza Honoriusza około 402 r. n.e. i strzegła północnego wjazdu do Rzymu wzdłuż starożytnej Via Pinciana.

Znana w średniowieczu jako Porta Turata („zamurowana brama”), została ponownie otwarta i otrzymała boczne arkady z inicjatywy papieża Piusa IX w 1860 r. Legenda głosi, że zhańbiony generał Belizariusz żebrał tu o jałmużnę; dziś ten skromny łuk kieruje ruch ku Villa Borghese i eleganckiej Via Veneto.

Adres: Via Vittorio Veneto 196

Autor: Artur Jakucewicz

Mieszkam w Rzymie od ponad 10 lat i z radością dzielę się swoim doświadczeniem i wiedzą. Kocham starożytną historię i architekturę — jestem autorką przewodników po Włoszech dla niezależnych podróżników.

Zanurz się głębiej w opowieściach Rzymu

23197 podróżnych przeczytało

Najlepsze plaże w pobliżu Rzymu

12387 podróżnych przeczytało

Jak kupić bilety do Muzeów Watykańskich i Kaplicy Sykstyńskiej

9745 podróżnych przeczytało

Wzgórze Awentyńskie

11031 podróżnych przeczytało

Wzgórze Kapitolińskie

26095 podróżnych przeczytało

Palatyn

10894 podróżnych przeczytało

Dzielnica Regola

21456 podróżnych przeczytało

Jak dostać się z lotniska Fiumicino do centrum Rzymu?

2997 podróżnych przeczytało

Co ubrać w Rzymie we wrześniu? Czy to dobry czas na wizytę?

2667 podróżnych przeczytało

Pogoda w Rzymie w czerwcu – jak się ubrać?

Pokaż więcej