23139 podróżnych przeczytało
Położony tuż obok słynnych Schodów Hiszpańskich, jednego z najbardziej uwielbianych zabytków Rzymu, wznosi się architektoniczne arcydzieło – Palazzo Zuccari, znane również jako Dom Potworów (wł. Casa dei Mostri).
Zlecony w 1592 roku przez manierystycznego malarza Federica Zuccariego, ten osobliwy budynek przyciąga uwagę swoją upiorną i charakterystyczną fasadą. Wejście otaczają groteskowe, rozwierające się usta i potworne twarze, zaprojektowane tak, by jednocześnie przerażać i fascynować.
To połączenie sztuki i architektury stanowi wyraźny kontrast wobec eleganckiego otoczenia, czyniąc Palazzo Zuccari obowiązkowym punktem dla osób poszukujących niezwykłości w zabytkowym pejzażu Rzymu.
Historia Palazzo Zuccari
Federico Zuccari zlecił budowę Palazzo Zuccari w 1592 roku jako swojej rezydencji i pracowni, odzwierciedlając zamiłowanie do fantastycznych i groteskowych motywów. Ukończony w 1594 roku budynek, z potwornymi twarzami na fasadzie, symbolizuje styl manierystyczny i barokowy.
Na przestrzeni wieków pałac zmieniał właścicieli – należał m.in. do księżnej Bracciano na początku XVII wieku oraz wpływowej rodziny Medyceuszy. W XVIII wieku stał się miejscem spotkań artystów i intelektualistów, jeszcze bardziej umacniając swoją pozycję w kulturalnym krajobrazie Rzymu.
W XX wieku Palazzo poddano pracom konserwatorskim, mającym na celu zachowanie jego unikalnych elementów architektonicznych. Obecnie jest własnością Biblioteki Hertziana – prestiżowego instytutu badawczego zajmującego się historią sztuki. Dzięki temu możliwa jest dalsza ochrona i podziwianie Palazzo Zuccari, będącego świadectwem wizji artystycznej Zuccariego oraz bogatego dziedzictwa historycznego Wiecznego Miasta.
Brama Potworów
Najbardziej fascynującym elementem Palazzo Zuccari jest jego boczna fasada przy Via Gregoriana.
Ta część pałacu, budowana przez Federica Zuccariego od 1590 roku, przyciąga turystów niezwykłymi dekoracjami. Okna i gzymsy ozdobione są groteskowymi, rozwartymi twarzami inspirowanymi Ogrodami Bomarzo – symbolem architektury manieryzmu. Te potworne oblicza, przypominające ilustracje Zuccariego do bram piekła z „Boskiej komedii” Dantego, stanowią wyjątkowy i niezapomniany widok.
Marie Casimire Louise de La Grange d’Arquien później dokonała przebudowy pałacu, dodając fasadę od strony Trinità dei Monti. Architektonicznie budynek składał się z trzech części:
- pracowni przy Piazza Trinità dei Monti,
- rezydencji wychodzącej na Via Sistina,
- ogrodu z wejściem od Via Gregoriana.
Rodzinny herb, przedstawiający grudki cukru i komety, jest wyeksponowany w malowanym fryzie doryckim. Ogród – prostokątny, o bokach około 17 metrów – doskonale komponuje się z misternym i historycznym charakterem pałacu.
Chociaż wnętrza Palazzo Zuccari nie są dostępne dla zwiedzających, jego zewnętrzna fasada pozostaje główną atrakcją. Ten wyjątkowy zabytek historyczny jest świadectwem artystycznej wizji Zuccariego i architektonicznej pomysłowości epoki manieryzmu i baroku.
